mediateca de poesía personal-universal del ayer y del mañana desde MMXVII/
jueves, 7 de diciembre de 2017
konstantin pavlov / cantan los ruiseñores
A los ruiseñores del Parque de Oeste, Sofia
¡Oh, cuántos ruiseñores!...
Yerro y escucho embrujado,
pierdo noción de tiempo,
tropiezo
en cadáveres helados de humanos.
¿Quiénes son ellos?
¿Cómo se llegó a esto?
Os exijo que me contestéis.
Sobre cada cuerpo yerto
canta exaltado ruiseñor.
¡Callaos, ruiseñores!
Callad por fin, malditos.
Y ojalá en el silencio presente
un único cuervo grazne
para decirme la verdad.
La más terrible y letal.
***
Konstantin Pavlov (Witoschko, 1933-Sofía, 2008)
Versión de Zhivka Baltadzhieva
/
СЛАВЕИТЕ ПЕЯТ
Посветено на славеите от Западния парк/
О, колко много славеи!...
Вървя и слушам,
забравям се
и се препъвам
в изстинали човешки трупове.
Кои са те?
Как стана туй?
Кажете ми!
Над всеки труп
възторжен славей пее...
Млъкнете, славеи!
Проклети славеи!
Дано в настъпилата тишина
един-единствен гарван се обади,
за да ми каже истината.
Страшната!
Suscribirse a:
Comentarios de la entrada (Atom)
No hay comentarios.:
Publicar un comentario