Lloré por ambos
por ti
y por mí
soplas
a las estrellas mis lágrimas
en tu mundo
la libertad de la luz
en el mío
la persecución de las sombras
tú y yo llegaremos al fin
en algún lugar
el poema más hermoso del mundo
se detiene
empiezas
en algún lugar
a plañir el murmullo de la vida
pero terminaré
ardo
seré esa estrella extinguida
en tu cielo
como humo
Parnia Abbasi (Teherán, 2001-2025)
Versión de Verónica Jiménez
/
ستارهی خاموش
برای هر دو گریستم
برای تو
و خودم
ستارههای اشکم را
در آسمانت فوت میکنی
در دنیای تو
رهایی نور
در دنیای من
بازی سایهها
در جایی
من و تو تمام میشویم
زیباترین شعر جهان
لال میشود
در جایی
تو شروع میشوی
نجوای زندگی را
فریاد میکنی
در هزار جا
من به پایان میرسم
میسوزم
میشوم ستارهای خاموش
که در آسمانت
دود میشود.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario