Anuncio

El 11 de diciembre de 2025, la comparecencia infinita terminó su fase de actualizaciones diarias. Agradecemos a todxs lxs lectorxs e colaboradorxs. Sin su apoyo no habría seguido adelante este proyecto que nació en abril de 2017 y que vivió un período de inactividad desde el 12 de diciembre de 2018 hasta el 10 de febrero de 2020. Este año homenajeamos también a Jorge Aulicino, escritor y poeta argentino que nos ha dejado el pasado julio, sin el cual no habríamos llegado al formato de actualizaciones diarias. La siguiente fase de la comparecencia infinita será de actualizaciones inusitadas, destellos e intermitencias en la bandeja de correo de cientos de suscriptorxs y de miles de lectorxs. A lxs colaboradorxs pedimos que sigan enviando material, será, como siempre, bien recibido. Volveremos, pero a pequeñas dosis esporádicas. Hasta cuando sea, gracias totales.

miércoles, 10 de julio de 2024

halina poświatowska / un poema









Para crear un poema, antes bastaba con
un dolor vibrante en los tejidos y un léxico no
más amplio que el grito de un animal. Ahora
hacen falta concepto y argumento y
exploraciones comparativas al fondo de
los diccionarios. Hay cirugías en torno a
las palabras, hay palabras híbridas, medias
palabras, cuartos de palabras y hay
ambigüedad de las letras hinchadas
de tanta sabiduría. Y mi deseo
-polluelo de ruiseñor- calla aturdida por
todas estas partituras e instrumentos. Y
cuando me reclamáis significado siento cómo
la rama que sostiene el frágil nido se rompe
estrepitosamente bajo el peso del piano
que le cae encima.

***
Halina Poświatowska (Częstochowa, 1935-Varsovia, 1967)
Versión de Ada Trzeciakowska

/

Stworzyć wiersz – kiedyś wystarczał
wibrujący ból w tkankach i zasób słów nie
większy od krzyku zwierzęcia. Teraz
potrzebna jest koncepcja i racja i
eksploracje porównawcze w głębiny
słowników. Są zabiegi chirurgiczne wokół
słów, są słowa hybrydy, pół – słowa, ćwierć –
słowa i jest dwuznaczność liter
spuchniętych od mądrości. I pragnienie
moje – pisklę słowicze milczy ogłupiałe od
tych wszystkich partytur i instrumentów. I
kiedy żądacie ode mnie znaczenia czuję, jak
gałąź podtrzymująca cienkie gniazdo łamie
się z trzaskiem pod ciężarem zrzuconego
fortepianu.

No hay comentarios.:

Publicar un comentario