Anuncio

El 11 de diciembre de 2025, la comparecencia infinita terminó su fase de actualizaciones diarias. Agradecemos a todxs lxs lectorxs e colaboradorxs. Sin su apoyo no habría seguido adelante este proyecto que nació en abril de 2017 y que vivió un período de inactividad desde el 12 de diciembre de 2018 hasta el 10 de febrero de 2020. Este año homenajeamos también a Jorge Aulicino, escritor y poeta argentino que nos ha dejado el pasado julio, sin el cual no habríamos llegado al formato de actualizaciones diarias. La siguiente fase de la comparecencia infinita será de actualizaciones inusitadas, destellos e intermitencias en la bandeja de correo de cientos de suscriptorxs y de miles de lectorxs. A lxs colaboradorxs pedimos que sigan enviando material, será, como siempre, bien recibido. Volveremos, pero a pequeñas dosis esporádicas. Hasta cuando sea, gracias totales.

domingo, 14 de enero de 2024

thanasis kostavaras / el circo










No he dicho nada todavía.
No he dicho nada aunque fluya siempre nuestro dolor
entre banderas, altavoces y fuegos artificiales. 
Pero nuestro dolor más grande no se dice, no se escribe.
No lo escuchan los demás.
Sólo da vueltas dentro de nosotros. Como el león, gruñendo,
comiendo de nuestra carne. 
Nuestro dolor más grande no se transforma en gloria.
No se vuelve circo ni mercado. 

***
Thanasis Kostavaras (Anakasia, 1927 - Atenas, 2007)
Versión de Francisco Torres Córdova

/

Το τσίρκο

*

Δεν είπα τίποτα ακόμα.
Δεν είπα τίποτα κι ας κυλιέται πάντα ο πόνος μας
ανάμεσα σε σημαίες, μεγάφωνα και βεγγαλικά.
Μα ο πιο μεγάλος μας πόνος δε μιλιέται‧ δε γράφεται.
Δε γρικιέται απ’ τους άλλους.
Γυρίζει μέσα μας μόνο. Σαν το λιοντάρι‧ μουγκρίζοντας‧
τρώγοντας απ’ τις σάρκες μας.
Ο πιο μεγάλος μας πόνος δεν αλλάζει σε δόξα.
Δε γίνεται τσίρκο και αγορά.

No hay comentarios.:

Publicar un comentario