Soy insignificante.
Nunca lo olvido.
Camino como una persona insignificante,
me siento como una persona insignificante,
me lavo, duermo y como
insignificantemente del todo.
Esto se debe, dicen, a que de niña
siempre llevaba zapatos rotos.
Gracias a esos zapatos, abrazaré sin sorpresa
en algún momento insignificante
el insignificante hecho de la transición oficial
a un estado de la insignificancia colectiva.
Anna Świrszczyńska (Varsovia, 1909-Cracovia, 1984)
Versión de Ada Trzeciakowska
/
WDZIĘCZNOŚĆ DLA BUTÓW
*
Jestem nieważna.
Nie zapominam o tym nigdy.
Chodzę jak człowiek nieważny,
siedzę jak człowiek nieważny,
myje się, śpię i jem
najzupełniej nieważnie.
To podobno dlatego, że w dzieciństwie
miałam zawsze podarte buty.
Dzięki tym butom powitam bez zaskoczenia
w pewnej nieważnej chwili
nieważny fakt oficjalnego przejścia
do stanu zbiorowej nieważności.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario